आमा -

आमा… कल्पना तिवारी
हेरन त्यो गैरा बारिको हावा असिना सहेर हुर्काइ बढाइ गरेको हरियो मकैलाइ सडक मा बसेर ताप सहाउदा मुल्य बढेको।
लटरम्म फलेको कान्लाको आँप टिपेर लगेर औसधिले होस या अरु केही ले पकाउदा मुल्य बढेको।
माटोखानिको त्यो रातो माटो भट्टीमा लगेर घन्टौ सम्म पोलेर निकाल्दा उस्को पिस पिस को मूल्य बढेको ।
बडिघाट खोलाको ताजा माछालाइ जाल थापी होटेल मा लगेर तातो तेलमा तताउदा उस्को मूल्य बढेको।
आमा किन आत्तिन्छौ म परदेशमा छु भन्दैमा,
म पनि त बालुवाको रापमा आफ्नो मूल्य बढाउदै छु ,
आमा बिर्सेउ र ती छिमेकी र आफन्तिका सियो जस्तै तिखा बचन,
आमा तिम्ले पोत्ने दैलो फेर्नु छ,बाको इस्ट्कोट फेर्नु छ,भाइलाइ साइकल किन्नु छ,बैनिको जामा फेर्नु छ।
आमा नआत्तेउ न है ,आशिष देउ न है,मलाइ पनि रापमा पोलिनु छ ।
अझ आमा त्यो पोलेको मकै जस्तै, पाकेको आँप जस्तै ,पल्लाघरे साउको घरको इट्टा जस्तै ,होटेलमा फ्राइ हुने माछा जस्तै पाकिएर तातिएर अझ भनु रापिएर मुल्य बढाउनु छ ।।